Είχε ο φίλος μου
ο Νικόλας
Μια βαρκούλα,
«Βαρκαρόλα»
Με δυο-τρία
παραγάδια
Να τα ρίχνουμε τα
βράδια
Είχε δίχτυα χίλια
μέτρα
Που τ’αμόλαγε
στην πέτρα
Εδενε τα παλαμάρια
Τάχα πως θα πιάσει
ψάρια
Είχε και μια
πετονιά
Για να πιάσει μια
ξανθιά
Μια μικρή που μες
στ’αγιάζι
Τον ετρέλαινε στο
νάζι
Οταν φύσαγε
αεράκι
Σήκωνε και το
πανάκι
Εσβηνε την μηχανή
Να τρελαίνεται η
μικρή
Κάνει όρκο στο
φεγγάρι
Την μικρή του να
μπαρκάρει
Να την πάει
στ’ανοιχτά
Να την μάθει να
κεντά
Μιαν αγάπη να του
πλέξει
Μέχρι η αυγή να
φέξει
