ΦΛΑΝΔΡΩ

Με εννέα μποφώρ

Εγώ και η Φλανδρώ

Τραβάμε κουπί της αγάπης

Μιας αγάπης παλιάς

Χάντρας θαλασσιάς

Του νώθου παιδιού της Αστάρτης

Στον Τρίτο Πλανήτη

Δεν είχαμε σπίτι

Μοναχά του πελάγου ανηφόρι

Ανηφόρι κι οργή

Του Ηφαίστου πνοή

Μεθυσμένη της Δήμητρας κόρη

Φωτισμένο μου αστέρι

Που σοφός δεν σε ξέρει

Τραβηξέ μας στη σφαίρα του ονείρου

Ονείρου ζέστου

Σαν κραύγη τραγωδού

Που μαγεύει τα μέτρα τ’απείρου

Εννέα μποφώρ

Εγώ κι η Φλανδρώ

Διάλεγουμε τώρα το κύμα

Ενα κύμα φονιά

Νάχουμε συντροφιά

Στο στερνό της αγάπης μας κρίμα